Friday, February 6, 2009

Παλι ζαλιζω το μυαλο μου ανουσιες σκεψεις!!!

Ξαπλωσα στον καναπε και να ακουσω ταχα μου χαλαρωτικη μουσικη.
Καπου διαβασα οτι τωρα εν καιρος που το σπλαχνο μου θα ανταποκρινετε στους ηχους και στη μουσικη.
Επισης βοηθα και η μουσικη (ειπαμε χαλαρωτικη) για την μελλουσα μαμα. Καθαριζει το πνευμα της, χαλαρωνει.
Well up your ass οτι χαλαρωνεις και να ο λογος.
Ξαπλωνω και αρχιζει η μουσική. Βαζω τα χερια μου στην κοιλια μου, οπου την χαιδευω και αρχιζω να αναπνευω βαθια. Η μουσικη μου θυμιζει τον καιρο που πηγα στη Θαιλανδη και αρχισα να φερνω στο μυαλο τις υπεροχες 15 μερες που περασα εκει. (ασχετα το οτι ηθελα να αλλαξω θρησκεια και να ακολουθησω τον Βουδισμο).
Μετα απο το συντομο μου ταξιδι προσπαθω να καμω focus τον πραγματικο λογο γιατι ξαπλωσα και σκεφτομαι οτι σε λιγοτερο απο 3 μηνες θα κραταω το αριστουργημα μου. (οκ οκ διορθωση αριστουργημα μας)
Φανταζομαι οτι το κραταω το σπλαχνο μου στη αγκαλια μου, κανουμε τα πρωτα μας βηματα μαζι, βγαζουμε τα πρωτα μας δοντακια, μαθαινουμε τις πρωτες μας λεξουλες, πηγαινουμε για πρωτη φορα νηπιαγωγειο, μετα σχολειο, μετα σπουδες και μετα μια μερα φευγει απο το σπιτι!!!
Μεχρις στιγμης καλα. Μετα σκεφτηκα οτι αυτο το πλασματακι θα υπο την δικη μας προστασια. Με τον αντρουλη μου θα περασουμε παλι υπο δοκιμασια αλλα αυτη τη φορα αφορα κατι που το φτιαξαμε εμεις. Μετα σκεφτηκα οτι με αυτο τον ανθρωπο επελεξα να περασω το υπολοιπο της ζωης μου, μαζι του. Και να τωρα που θα ολοκληρωσουμε την εικονα με ενα εργο μας.
Εδω χαλανε ολα!!!!Αρχισα να αναπνευω πιο γρηγορα και η καρδια μου να κτυπαει σε γοργους ρυθμους και οχι ναι ναι να ξεσπαω σε λυγμους......
Δεν ειμαι ετοιμη να γινω μαμα!!! Ειμαστε ετοιμοι να αναλαβουμε τον ρολο του γονιου? Τωρα που θα γινουμε γονεις σημαινει οτι εγερασαμε? Αραγε σου θα ειμαι καλη μαμα? Θα εχω υπομονη? Η σχεση μου με τον αντρουλη θα παραμεινει η ιδια? Θα αντεξω τους πονους κατα τον τοκετο ή θα με πιασουν οι κρισεις? Δεν θελω να μετατραπω οπως εκεινες τις μαμαδες που ολο για παιδια τους μιλανε και δεν εχουν καθολου κοινωνικη ζωη.
Τα εχω μιλησει αυτα τα πραγματα με τον αντρουλη και αυτος πηρε το θεμα σχετικα καλα.
Ισως ειναι πελλαρες μου απλα επιασε με το αγχος οτι εκοντεψε ο καιρος.

Αλλα ας ομολογησω τον αντρουλη μου, τον αγαπαωωωωω και τον λατρευω. Εχει καιρο που να περασει η σκεψη απο το μυαλο να του σπασω το κεφαλι επειδη με θυμωσε.
Με την εγκυμοσυνη εκτος του οτι εν σαν και ειμαι μαστουρωμενη συνεχως. Με ολους τα παω καλα, καποια πραγματα που με εκνευριζαν τωρα απλα τα προσπερναω.
Και το κυριοτερο ειναι οτι αγαπω τον αντρουλη μου. Νιωθω οτι τον ξαναερωτευτηκα απο την αρχη.



Την επομενη φορα εθα ακουσω χαλαρωτικες μουσικες και βλακειες.....
Εν να ακουσω Evanesence,τζαζ και οτι αλλο γουσταρω....αφου τουτα αρεσκουνμου αλλα και αποδεικτηκε οτι και το σπλαχνο μου τα γουσταρει.

2 comments:

MARINOS said...

:)

όμορφααα!

Anonymous said...

Na zhsete then.

Ta oneira en kala alla prepei na patoume tziai llion to podi mas kato... :)

Good luck :)